Λεκόντ ντε Λιλ, Σαρλ-Μαρί

(Charles-Marie Leconte de Lisle, Σεν Πολ, Ρεϊνιόν 1818 – Λουβεσιέν 1894). Γάλλος ποιητής. Ταξίδεψε στην Ανατολή και επέστρεψε στη Γαλλία. Οπαδός του Φουριέ, τάχθηκε το 1848 με τους δημοκρατικούς, αλλά ο ενθουσιασμός του για την πολιτική υποχώρησε ύστερα από λίγα χρόνια. Τα Αρχαία ποιήματα (1852) είναι η πρώτη του σημαντική συλλογή· στον πρόλογο ο Λ. εκθείαζε την ελληνική αρχαιότητα, θεωρώντας έκφραση γενικής παρακμής τη νεότερη αισθητική, και ιδιαίτερα την ποίηση των προσωπικών συγκινήσεων. Στα Βάρβαρα ποιήματα (1862) και στα Τραγικά ποιήματα (1884), εξωτικές και υποβλητικές ιδέες πλαισιώνουν μια αντικειμενική αναπόληση των διαφόρων θρησκειών, που διαδέχτηκαν η μία την άλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η αυστηρή φροντίδα για την τελειότητα της μορφής και των εικόνων καθιστά τον Λ. έναν από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της σχολής των παρνασσιστών. Οι μεταφράσεις του σε έργα του Ομήρου και των Ελλήνων τραγικών διεύρυναν τη φήμη του. Το 1873 παρουσίασε τις Ερινύες, αισχύλεια τριλογία (Ορέστεια) με μουσική του Μασνέ. Το 1886 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο Γάλλος ποιητής Σαρλ-Μαρί Λεκόντ ντε Λιλ.